دیپلماسی انقلابی در الگوی رفتار منطقه ای سردار سلیمانی

نویسندگان

1 استاد دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه تهران، ایران

2 استادیار دانشگاه امام حسین (ع)، تهران، ایران

چکیده

دیپلماسی انقلابی بخشی از ضرورت راهبردی جمهوری اسلامی ایران می‌باشد. نقش دیپلماسی انقلابی در محیط منطقه‌ای به دلیل نشانه‌های بحران و کمربند شکننده از اهمیت ویژه‌ای در سیاست امنیتی ایران برخوردار بوده است. کاربرد دیپلماسی انقلابی از سوی کارگزارانی انجام می‌گیرد که درک دقیقی نسبت به محیط عملیاتی، بازیگران منطقه‌ای و اهداف راهبردی ایران داشته باشند. تبیین دیپلماسی انقلابی در نگرش و الگوی رفتار سردار سلیمانی، بخشی از ضرورت‌های راهبردی ایران در سال‌های دهة 1380 به بعد بوده است.
الگوی کنش تاکتیکی و دیپلماتیک سلیمانی توانست اقتدار ایران در محیط منطقه‌ای را ارتقاء‌ داده و شکل جدیدی از موازنة قدرت انقلابی را به وجود‌ آورد. تبیین شاخص‌های دیپلماسی انقلابی در الگوی رفتار منطقه‌ای سردار سلیمانی از این جهت ضرورت دارد که شناخت آن، زمینة قدرت‌سازی ایران در آیندة منطقه‌ای را به‌وجود می‌آورد. شاخص‌های دیپلماسی انقلابی در محیط منطقه‌ای مبتنی بر قابلیت‌های کنش تاکتیکی، تحرک دیپلماتیک، آرایش عملیاتی و بهره‌گیری از سازوکارهای مقاومت بوده است.
پرسش اصلی مقاله به این موضوع اشاره دارد که: «دیپلماسی انقلابی در الگوی رفتار منطقه­ای سردار سلیمانی دارای چه ویژگی­هایی بوده و منجر به چه نتایجی در محیط منطقه­ای گردیده است؟» فرضیه مقاله به این موضوع اشاره دارد که: «دیپلماسی انقلابی سردار سلیمانی مبتنی بر سازوکارهای ارتقاء قدرت راهبردی ایران همانند استکبارستیزی، صدور انقلاب و بهینه‌سازی قدرت نرم انقلاب اسلامی همانند حمایت از مظلومین و نیروهای مقاومت است». در تبیین این مقاله از «رهیافت رهایی» استفاده شده است. رهیافت رهایی ماهیت ضد استعماری داشته و مبتنی بر اندیشه­های «ضد استکباری» امام خمینی (ره) و رویکرد «ضد نظام سلطه» مقام معظم رهبری بوده است. در روند تنظیم پژوهش از روش شناسی تحلیلی و تفسیری استفاده می­شود.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Revolutionary diplomacy in the pattern of regional behavior of Gneral (Sardar) Soleimani

نویسندگان [English]

  • Ebrahim Mottaghi 1
  • Hasan Amini 2
1 Professor, Faculty of Law and Political Science, University of Tehran, Tehran, Iran
2 Assistant Professor of Imam Hussein University, Tehran, Iran
چکیده [English]

Revolutionary diplomacy is part of the strategic necessity of the Islamic Republic of Iran. The role of revolutionary diplomacy in the regional environment has been of particular importance in Iran's security policy due to the signs of crisis and the fragile belt. The application of revolutionary diplomacy is done by agents who have a precise understanding of the operational environment, regional actors and Iran's strategic goals. Explaining revolutionary diplomacy in the attitude and pattern of behavior of Sardar Soleimani has been part of Iran's strategic needs in the 2001s and beyond. Soleimani's model of tactical and diplomatic action was able to enhance Iran's authority in the regional environment and create a new form of balance of revolutionary power. Explaining the characteristics of revolutionary diplomacy in the pattern of Sardar Soleimani's regional behavior is necessary because recognizing it will create the ground for empowering Iran in the future of the region. The indicators of revolutionary diplomacy in the regional environment have been based on the capabilities of tactical action, diplomatic mobility, operational arrangement and the use of resistance mechanisms. The main question of the article refers to this issue: "What are the characteristics of revolutionary diplomacy in the pattern of regional behavior of Sardar Soleimani and what results has it led to in the regional environment?" The hypothesis of the article refers to this issue: "Sardar Soleimani's revolutionary diplomacy is based on the mechanisms of promoting Iran's strategic power such as arrogance, exporting the revolution and optimizing the soft power of the Islamic Revolution such as supporting the oppressed and the resistance forces." In explaining this article, the "liberation approach" has been used. The emancipation approach was anti-colonial in nature and was based on the "anti-arrogant" ideas of Imam Khomeini and the "anti-domination" approach of the Supreme Leader. Analytical and interpretive methodology is used in the process of organizing the research. 

کلیدواژه‌ها [English]

  • Revolutionary diplomacy
  • export of revolution
  • civilization
  • geopolitical mobility
  • revolutionary order

مراجع

  1. ازغندی، علیرضا (1378)، «دیپلماسی انقلابی در سیاست خارجی: مورد جمهوری اسلامی ایران (78-1367)»، فصلنامه سیاست خارجی، سال سیزدهم، شماره 4، زمستان.
  2. شعاعی، محمدعلی (1374)، «مفاهیم فرهنگی و روابط فرهنگی»، تهران: نشر دفتر مطالعات و تحقیقات فرهنگی بین‌المللی.
  3. مورگنتاو، ‌هانس جی (1374)، «سیاست میان ملت‌ها: تلاش در راه قدرت و صلح»، ترجمه حمیرا مشیرزاده، تهران: دفتر مطالعات سیاسی و بین‌المللی.
  4. هالستی، کی .جی (1374)، «مبانی تحلیل سیاست بین‌الملل»، ترجمه مسعود مستقیمی و بهرام طارم‌سری، تهران: انتشارات دفتر مطالعات سیاسی- بین‌المللی وزارت امور خارجه.
  5. مرشایمر، جان (1390)، «تراژدی سیاست قدرت‌های بزرگ»، ترجمه غلامعلی چگینی‌زاده، چاپ سوم، تهران: انتشارات دفتر مطالعات سیاسی و بین‌المللی.

 

 

References

  1. Abrahamian, Ervand (1993), Khomeinism: Essays on Islamic Republic of Iran, Berkeley: University of California Press.
  2. Axelrod, Robert (1984), "The Evolution of Cooperation", New York: Basic Books.
  3. Brecher, Michael (1972), “The Foreign Policy System of Israel”, London: Oxford University Press.
  4. Haass, Richard (2019), “How a World Order Ends and What Comes in Its Wake”, Foreign Affairs, Vol. 98, No. 1, January/February 2019.
  5. Krepinevich Jr, Andrew F (2019), “The Eroding Balance of Terror The Decline of Deterrence”, Foreign Affairs, Vol. 98, No. 1, January/February 2019.
  6. Maloney, Suzanne, (2008), Iran’s Long Reach. Iran as a Pivotal State in the Muslim World, United States Institute of Peace Press, Washington.
  7. McKeon Brian and Caroline Tess (2019), “How Congress Can Take Back Foreign Policy: A Playbook for Capitol Hill” Foreign Affairs, Vol. 98, No. 1, January/February 2019.
  8. Paul, Ernest (2005), “Revolutionary States, Outiaw Regimes and the Techniques of Public Diplomacy: Soft Power in International Relations”, Basing Stoke: Palgrave-Macmillan.
  9. Riordan, Shaun (2003), "The New Diplomacy", Cambridge: Polity Press.
  10. Rose, Gideon (2019), “The United States and the Liberal Order”, Foreign Affairs, Vol. 98, No. 1, January/February 2019.
  11. Xuetong, Yan (2019), “The Age of Uneasy Peace Chinese Power in a Divided World”, Foreign Affairs, Vol. 98, No. 1, January/February 2019.
  12. Yadlin, Amos and Robert Satloff (2011), "Syria: The Case for 'The Devil We Don't Know", The Washington Institute for Near East Policy, May 19.

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار