احراز جایگاه مرجعیت علمی از الزامات نظام انقلابی تمدن‌ساز

اهمیت مرجعیت علمی و نقش آن در تشکیل و تکوین نظام انقلابی تمدن‌ساز، موضوع این مقاله است. نظام انقلابی جمهوری اسلامی که در بهمن ماه 1357 به پیروزی رسید، متناسب با شعار‌ها و آرمان‌های انقلابی خود، به سرعت جای خود را در دل میلیون‌ها انسان مسلمان و آزاده در سراسر جهان باز کرد و در مدتی بسیار کوتاه، به الگویی تمام‌عیار برای مبارزان و رزمندگان انقلابی تبدیل شد.
از طرفی، نظام و مرجعیت علمی موجود در ایران، قبل و حین انقلاب نه‌تنها پاسخگوی نیازها و عطش‌های انقلابیون اندیشمند و متفکر مسلمان نبود، بلکه با اهداف متعالی و آرمان‌ها و ارزش‌های آن در تضاد بود. بنابراین، معرفی یک نظام علمی در تراز انقلاب اسلامی، از ضرورت‌های اجتناب‌ناپذیر بود که در قالب انقلاب فرهنگی شکل گرفت. در این مقاله، ابتدا به چرایی احراز جایگاه مرجعیت علمی در ابعاد مختلف پرداخته و سپس چگونگی تحقق آن را بررسی کرده‌ایم. اصالت حق و مرجعیت ذاتی آن، علم اقتدارآفرین (العلم سلطان) به عنوان پیش‌نیاز تمدن‌سازی، و نیز مرجعیت علمی و ارائه الگو برای جهانیان از ضرورت‌ها (چرایی) به حساب می‌آیند. در این میان، عواملی همچون پیشینه تمدن ایران قبل و بعد از اسلام، ادامه جهاد علمی و روحیه خودباوری پس از انقلاب، استفاده از میان‌برها و کشف سنت‌های آفرینش و ظرفیت وجودی ایرانیان به عنوان بخشی از روش‌های (چگونگی) رسیدن به مرجعیت علمی مطرح شده‌اند.