نیل به تمدن نوین اسلامی در گام دوم انقلاب

تمدن به معنای آراسته بودن به اخلاق و دوری از خشونت است که دربردارندۀ ادب و تربیت کامل است و این تربیت به گونه‌ای است که تربیت اجتماعی را شامل می‌شود. تمدن اسلامی یک مفهوم فراتاریخی است که هم بر تجربۀ تمدنی پیشین مسلمانان اطلاق می­شود و هم برای تمدن نوین و پیش روی اسلامی به کار می­رود. مهم‎ترین تقسیم­بندی تمدن­ها، تقسیم آن‎ها از نظر بنیان معرفتی است.
در دیدگاه انقلاب اسلامی، تمدن اسلامی مبتنی بر قرآن و سنت پیامبر اکرم^{صلی‎الله‎علیه‎وآله} و مؤلفه‎های آن دین، اخلاق، علم، عدالت و قانون است، چنانکه مدینه‎النبی بر همین ارکان استوار شد و تمدنی را ایجاد کرد که مبانی آن، قرآن و سنت نبوی^{صلی‎الله‎علیه‎وآله} بود. تمدن نوین اسلامی همانند هر تمدن دیگری یکباره شکل نخواهد گرفت. بدون تردید، بیداری اسلامی در سده­های معاصر را باید نقطة آغاز شکل‎گیری تمدن جدید اسلامی شمرد. این حرکت با پیدایش جنبش‎های اسلامی در سرزمین‎های مختلف اسلامی، وارد مرحله­ای نو شد و سپس با انقلاب اسلامی در ایران و تثبیت نظام جمهوری اسلامی، تثبیت شد. فرایند رسیدن به تمدن اسلامی و حصول تمدن اسلامی، همان فرایند پیچیده و طولانی همة تمدن‎هاست و نقطة غایی آن هم دوران ظهور حضرت بقیه‎الله^{أرواحنافداه} است.
بزرگ‎ترین چالش دربرابر تمدن جدید اسلامی، مقاومت تمدن غرب است و تمدن اسلامی باید با هوشیاری تمام دربرابر مانع­تراشی تمدن غرب ایستادگی کند و یکی از اهرم‎های تمدن اسلامی، انواع  ظرفیت‎های موجود در تمدن غرب است.
دل خوش کردن به یک تغییر ظاهری و راه‎حل کاذب برای دست یافتن به تمدن، کنار کشیدن و به بستر عافیت رفتن و فریب خوردن و تن دادن و پذیرفتن شعارها و حرف‎ها و تبلیغات، غفلت که به انهدام اخلاقی و انحراف فکری و هزیمت روحی می­انجامد، بدبینی به خود و تحقیر خود و ملت خود و آیندۀ خود و غفلت از پیشینۀ تمدنی، محدود ماندن به بخش ابزاری تمدن، مانند علم و صنعت و سیاست و اقتصاد و اعتبار بین­المللی و عدم اهتمام و پیشرفت در بخش متن تمدن زندگی و بخش واقعی تمدن که متن زندگی است، تنبلی و کوتاهی و خودخواهی و دنیاپرستی و دل دادن به ظواهر و ریزش شخصی در درون و ریزش اجتماعی در بیرون موجب دیرتر رسیدن به تمدن است.