Avison, D. E. (1999). Action research. Communications of the ACM, 42(1), 94-97.
Lacewing, M. (2009). Practical wisdom. Philosophyfor A2: Key Themes in Philosophy.
Sarat, A. (1983). The Maturation of Political Jurisprudence. Western Political Quarterly, 36(4), 551-558.
Shapiro, M. (1963). Political jurisprudence. 52 , 294.
Thompson, D. F. (1987). Political ethics and public office. Harvard University Press.
برزگر, ا. (1373). مبانی تصمیمگیری سیاسی از دیدگاه امام خمینی(ره). تهران: سازمان تبلیغات اسلامی.
برزگر, ا. (1388). روانشناسی سیاسی. تهران: سمت.
برزگر, ا. (1389). ساختار فهم اندیشه سیاسی اسلام. دانش سیاسی, 6(2), 43-79.
جوادیآملی, ع. (1378). تسنیم؛ تفسیر قرآنکریم (جلد جلد اول). (ت. ع. اسلامی, تدوین) قم: مرکز نشر اسراء.
خمینی, ر. (1362). صحیفه نور. تهران: سازمان مدارک فرهنگی انقلاب اسلامی.
رجایی, ف. (1373). معرکه جهان بینیها. تهران: شرکت انتشارات احیاء کتاب.
شریعتمدار, ن. (1380). کارایی فقه سیاسی (جلد شماره 14). فصلنامه علوم سیاسی.
صدر, م. (1359). خلافت انسان و گواهی پیامبران. (ت. ج. موسوی, مترجم) تهران: روزبه.
طباطبائی, س. (1374). تفسیرالمیزان. (س. م. موسویهمدانی, مترجم) قم: دفتر انتشارات اسلامی.
عابدی احمد, ش. ع. (1386). روش شناسی اقدام پژوهی و کاربرد آن در پژوهش های علوم رفتاری. روش شناسی علوم انسانی (حوزه و دانشگاه), 13(51), 71-89.
علیخانی, ع., & همکاران. (1384). مالک بننبی، در: اندیشه سیاسی در جهان اسلام (جلد جلد2). تهران: جهاد دانشگاهی.
فیض, ع. (1380). گفتگو (جلد 10). متین.
قرضاوی, ی. (2001م). مدخل لمعرفه الاسلام. قاهره: مکتبه وهبه.
کلینی, ا. (1365). الاصول من الکافی. تهران: دارالکتب الاسلامیه.
مصباح یزدی, م. (1388). احتیاط، اصل روش‌شناسی دین پژوهی (جلد شماره اول). فصلنامه پژوهش.
مطهری, م. (1382). انسان و ایمان. تهران: صدرا.
نراقی, ا. (1380). معراج السعاده (جلد چاپ پنجم). تهران: انتشارات پیام آزادی.
)