قلمروها، روش ها و راهبردهای دستیابی به استقلال در گام دوم انقلاب اسلامی

استقلال در دانش حقوق به‌معنای اِعمال حاکمیت دولتی در محدودۀ مرزهای جغرافیایی و دفاع از مرزها دربرابر تجاوز و دخالت‌های خارجی است. تأکید قرآن بر عزت مسلمانان و جامعۀ اسلامی، نفی سلطۀ کفار و مبارزه با آن، طرد و نپذیرفتن سلطه و سرپرستی کافران، بی‌میلی و اعتمادنداشتن به کافران، پیروی‌نکردن از اهل کتاب و مشرکان و آیات بسیاری که ضمن گوشزدکردن دشمنی کفار و مشرکین با مسلمانان، بر حفظ مرزهای هویتی تأکید دارد، همگی بیانگر تأکید بر استقلال به‌عنوان یک وظیفۀ دینی است.
استقلال ابعاد گستردۀ سیاسی، اقتصادی، نظامی و فرهنگی دارد که چالش‌ها و موانعی، ازجمله دشمنی نظام سلطه و دولت‌های زورگو، تهاجم فرهنگی، نفود و کوشش در مسیر تغییر نظام باورها ازطریق جنگ نرم، ایجاد جنگ‌های نیابتی، تغییر هویت دینی، خوش‌بینی به غرب و عناصر نفوذی در کشور و خودباختگی در همۀ شئون بر سر راه آن وجود دارد. کاربست سبک زندگی اسلامی - ایرانی، مدیریت براساس آموزه‌های فقهی، تولید دانش‌های اسلامی در عرصۀ علوم انسانی، استحکام درونی جامعه در سایۀ اخلاق و ایمان، و تلاش و مدیریت جهادی از مهم‌ترین روش‌ها و راهبردهای دستیابی و حفظ استقلال هستند.
آثار، نتایج و دستاوردهای استقلال‌خواهی درانقلاب اسلامی در بُعد خارجی را می‌توان در رهایی از نفوذ و مداخلات قدرت‌های خارجی، درهم‌شکستن ابهت و اقتدار قدرت‌ها، مبارزه با ساختار ظالمانۀ نظام بین‌الملل و تلاش در مسیر تغییر موازنۀ جهانی برای مقابله با دولت‌های سلطه‌جو، تنظیم مناسبات سیاسی - فرهنگی برمبنای اسلام، دفاع عزت‌مندانه از حقوق خود در عرصۀ بین‌المللی و دمیدن روح استقلال‌طلبی در میان ملت‌ها مشاهده کرد. در بُعد داخلی نیز آزادی، حاکمیت مردم بر سرنوشت خود، پیشرفت در همۀ عرصه‌ها، ایجاد تحول درونی، دستیابی به عزت‌ِنفس و احساس هویت، استواری حاکمیت اسلام برپایۀ ولایت‌فقیه، رهایی از دیکتاتوری وابسته، تلاش برای ایجاد دانشگاه مستقل و تراز انقلاب اسلامی و پیشرفت در همۀ عرصه‌هاست.
انقلاب اسلامی با ایجاد روحیۀ ایثار و شهادت، سلطه‌طلبی، نظام سلطه و تفکرات متأثر از آن را به چالش کشیده و الگویی برای ریشه‌کنی استعمار و استقلال تمام ملت‌های مستضعف، به‌ویژه آزادی و استقلال واقعی ملت‌های مسلمان، شده است.